Stellendam enterde ik nog voor de duisternis inviel. Daardoor was de aanblik van die omgeving heel anders dan de vorige keren dat ik er was. Er waren geen mensen zoals vorig jaar om hun Koos aan te moedigen met een spandoek.

Op het strand was het zand behoorlijk vast geregend die week, maar bij 'het afrollen' trek je het oppervlak gemakkelijk open. Daar zat ik nog bij de eerste dertig wandelaars, waardoor ik te maken had met een behoorlijk goed begaanbaar parkoers. Na ons komende wandelaars moesten over een steeds slechter wordend pad over het rulle zand.

Om 23.35 uur was ik bij de schuur Westhoeve. Ik had dus tijd genoeg voor de warme hap, voor het hek om 23.56 uur weer openging voor het vervolg. Om 03.35 uur was ik op de Schenkeldijk op de helft van de tocht. Vlak voor Herkingen kreeg ik te maken met het tweede buitje. Dat werd voorafgegaan door een harde en koude wind, waarbij ik gauw een sportjack heb aangetrokken om me warm te houden. Herkingen was ik snel voorbij, maar na driehonderd meter realiseerde ik mij dat ik geen stempelpost had gezien. Bij het teruglopen vroeg ik een tegemoet komende wandelaar daarnaar, maar die had er ook geen gezien. Hij bleek er wel te zijn, waarna de medewandelaar mij bedankte, dat ik even was terug gelopen.

Even voorbij de Hoek van Sint Jaepe hoorden we van tegemoet komende supporters, dat de kopgroep al in Oude Tonge was gearriveerd. Voorbij Oude Tonge met zicht op de watertoren van Sesiej kregen we de derde regenbui. Daarna kon het jack weer uit, want het werd voelbaar warmer.

De hele wandeling heb ik een lange broek gedragen en twee Gore-tex shirts, waarvan ????n met lange mouwen.

Voor de Galathese haven gaf de man, met wie ik vanaf Herkingen had samengelopen, aan dat mijn tempo voor hem te hoog lag, jammer want samen lopen is prettiger dan alleen. Ik had met hem al in een iets lager tempo gelopen dan ik gewend was. Na het afscheid kon ik weer sneller. Die medewandelaar was een twintiger. Hij had voor de tocht niet getraind. Ik was daarom behoorlijk onder de indruk van zijn prestatie. Hij gaf wel aan om volgend jaar vooraf flink te trainen.

In Ooltgensplaat viel de soep deze keer beter dan vorig jaar, maar goed ook, want eten is noodzakelijk om de hongerklop te voorkomen. Tussen De Plaat en Den Bommel bij een bosje en een dijk kreeg ik te maken met een droge onweersbui. Omdat daar een geplaveid pad ontbrak en we door hoog gras moesten, kreeg ik natte voeten, maar die liep ik al snel weer droog. Ik had extra droge sokken bij me, maar vond het niet noodzakelijk om deze aan te doen.

Voor Den Bommel begon de zon overvloedig te schijnen en kregen we zicht op een prachtige blauwe hemel met schitterend witte wolken. In het dorp stonden Sabina en Kim mij op te wachten. Geweldig, dit was de broodnodige support die ik vorig jaar miste.

Voorbij Stad stond een flinke wind waartegen ik moest optornen tot aan het havenhoofd van Meneerse. Om 12.52 uur finishte ik met een nieuw PR van 17.52 onder aan de dijk in Meneerse. Mijn vrouw Gundula en mijn zoon Sascha waren totaal verrast door mijn vroege aankomst. Zij zouden pas na twintig minuten arriveren.

Deze keer ga ik niets zeggen over een eventuele deelname volgend jaar. Tegen die tijd zien we wel verder.