Henny Tuns-Koene - Het jurkje van Pa.

Ik was 14 jaar, toen ik te maken kreeg met lelijke en vervelende plekken in mijn hals en gezicht. Achteraf bleken ze van het aardbeien plukken te komen, maar dat wisten we toen nog niet. Pa had ook plekken in zijn gezicht. Op een dag zijn we samen met de bus naar een huidspecialist in Leiden gegaan. Dat was een hele reis. Moeder had bij het vertrek gezegd: ???Ga op de terugweg naar Rotterdam, dan mag ze een jurkje uitzoeken.??? Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Pa had in een grote zaak al een uur met mij mee lopen zoeken. Welke vader doet dat nog? Op een gegeven moment zei ik tegen pa: ???Ga maar zitten, dan zoek ik verder. Eindelijk, na nog een uur zoeken, had ik mijn droomjurk gevonden. Ik zie die nog voor me, groen met roze roosjes. Pa was blij dat we naar huis konden. Eenmaal thuis werd het jurkje door moeder bewonderd. Ze wilde graag weten, hoeveel het had gekost. ???Vijfendertig gulden,??? zei pa. De normale prijs voor een jurkje was f 19,95???.. Moeder verschrikt: ???Raans, wat mankeer joe om die maid zo???n dure jurk te geven,??? waarop pa laconiek antwoordde: ???Er was niks anders, Jans!??? Toen kwam 16 februari 1995. Pa wilde van ons allemaal afscheid nemen. Het verhaal van het jurkje kwam ook ter sprake. Met pretlichtjes in die kleine bruine oogjes fluisterde hij me toe: ???Joe heid hem toch mar lekker van min gehad, he???.??? Het was zo???n lieverd. Het jurkje van Tante Henny